تاریخ اولیه
به تصویر کشیدن Europa regina ('ملکه اروپا') در سال 1582.
اولین استفاده ثبت شده از Eurṓpē به عنوان یک اصطلاح جغرافیایی مهاجرت تحصیلی به مجارستان در سرود هومریک به Delian Apollo ، با اشاره به ساحل غربی دریای اژه است. به عنوان نام بخشی از جهان شناخته شده ، اولین بار در قرن 6 قبل از میلاد توسط آناکسیماندر و هکاتئوس استفاده می شود. آناکسیماندر مرز بین آسیا و اروپا را در امتداد رودخانه فازیس (رودخانه ریونی مدرن در قلمرو جورجیا) در قفقاز قرار داد ، کنوانسیونی که هرودوت در قرن پنجم قبل از میلاد همچنان دنبال می کرد. [29] هرودوت اشاره کرد که جهان توسط اشخاص ناشناس به سه قسمت اروپا ، آسیا و لیبی (آفریقا) تقسیم شده است ، مرزهای رودهای نیل و فازیس را تشکیل می دهند - هرچند او همچنین اظهار داشت که برخی رود دان را در نظر می گرفتند ، نه به مرحله ، به عنوان مرز بین اروپا و آسیا. [30] مرز شرقی اروپا در قرن اول توسط جغرافی دان استرابون در رودخانه دان تعریف شد. [31] در کتاب جوبیله قاره ها به عنوان سرزمینهایی که نوح به سه پسرش داده است ، توصیف شده است. اروپا به صورت کشیده شدن از ستونهای هرکول در تنگه جبل الطارق ، جدا کردن آن از شمال غربی آفریقا ، تا دان ، و جدا کردن آن از آسیا تعریف شده است. [32]
کنوانسیونی که در قرون وسطی دریافت شده و از کاربردهای امروزی باقی مانده است ، مربوط به دوره روم است که نویسندگان دوران رومی از آن جمله پوزیدونیوس ، [33] استرابون [34] و بطلمیوس ، [35] که تانایس (رودخانه مدرن دون) را تصاحب کردند ، استفاده کردند. به عنوان مرز
اصطلاح "اروپا" برای اولین بار برای یک حوزه فرهنگی در دوره رنسانس کارولینگی قرن 9 استفاده می شود. از آن زمان ، این اصطلاح حوزه نفوذ کلیسای غربی را تعیین می کند ، نه در مقابل کلیساهای ارتدکس شرقی و هم در جهان اسلام.
یک تعریف فرهنگی از اروپا به عنوان سرزمین های مسیحیت لاتین در قرن هشتم به هم پیوسته است ، و این نشان دهنده مالکیت فرهنگی جدید است که از طریق تلاقی سنت های ژرمنی و فرهنگ مسیحی-لاتین ایجاد شده است ، که تا حدودی در تضاد با بیزانس و اسلام تعریف شده و محدود به شمال ایبریا است ، جزایر انگلیس ، فرانسه ، آلمان غربی مسیحی شده ، مناطق آلپ و ایتالیای شمالی و مرکزی. [36] این مفهوم یکی از میراث های ماندگار دوره رنسانس کارولینگی است: اروپا اغلب [در مورد او مشکوک است] در نامه های دانشمند دربار شارلمانی ، الکوین ، [بحث می کند]. [37]
تعاریف مدرن
اطلاعات بیشتر: مناطق اروپا و قاره اروپا
نقشه جدیدی از اروپا طبق جدیدترین مشاهدات (1721) توسط شرایط مهاجرت تحصیلی به مجارستان هرمان مول مرز شرقی اروپا را در امتداد رود دون که در جنوب غربی جریان دارد و رودخانه های توبول ، ایرتیش و اوب به سمت شمال ترسیم می کند
نقشه سیاسی 1916 اروپا که نشان می دهد بیشتر آبراه های مول با کوه های اورال فون استرالنبرگ و کرست قفقاز تازه وارد ، جایگزین شده است ، ویژگی های زمینی از نوعی که به طور معمول شبه قاره را تعریف می کند
سوال از تعریف مرز شرقی دقیق اروپا در اوایل دوره مدرن مطرح می شود ، زیرا گسترش شرقی مسکووی شامل شمال آسیا می شود. در طول قرون وسطی و تا قرن 18 ، تقسیم سنتی سرزمین اوراسیا به دو قاره ، اروپا و آسیا ، بطلمیو را دنبال کرد ، مرز با تنگه های ترکیه ، دریای سیاه ، تنگه کرچ ، دریای آزوف و دان (Tanais باستان). اما نقشه هایی که در طول قرن های 16 تا 18 تولید شده اند ، در چگونگی ادامه مرز فراتر از پیچ Don در Kalach-na-Donu (جایی که نزدیکترین فاصله به ولگا است ، که اکنون کانال Volga – Don به آن پیوسته است) متفاوت است ، سرزمینی که توسط جغرافی نویسان باستان به هیچ وجه شرح داده نشده است. در حدود سال 1715 ، هرمان مول نقشه ای را تهیه کرد که قسمتهای شمالی رودخانه اوب و رود ایرتیش ، شاخه اصلی رودخانه اول را نشان می دهد ، به عنوان اجزای مجموعه ای از آبراههای نیمه پیوسته که مرز بین اروپا و آسیا را از تنگه های ترکیه و رودخانه دان تا اقیانوس منجمد شمالی. در سال 1721 ، او نقشه ای به روزتر تهیه کرد که خواندن آن آسان تر بود. با این حال ، ایده او برای استفاده از رودخانه های بزرگ تقریباً به طور انحصاری به عنوان خط مرزبندی ، هرگز توسط جغرافی دانان دیگر مورد استفاده قرار نگرفت.
چهار سال بعد ، در سال 1725 ، فیلیپ یوهان فون استراتلنبرگ اولین کسی بود که از مرز کلاسیک Don خارج شد و پیشنهاد کرد که رشته های کوهستانی می توانند به عنوان مرزهای بین قاره ها در نظر گرفته تحصیل در مجارستان شوند هر زمان که تصور شود هیچ راه آبی مناسبی وجود ندارد ، با این وجود رودخانه های Ob و Irtysh. او خط جدیدی را در امتداد ولگا ترسیم کرد ، به دنبال ولگا در شمال تا سامارا خم ، در امتداد اوبشچی سیرت (شکاف زهکشی بین ولگا و اورال) و سپس شمال در امتداد کوههای اورال. [38] این امپراتوری روسیه مورد تأیید قرار گرفت و کنوانسیونی را به تصویب رساند که سرانجام پذیرفته می شود ، اما بدون انتقاد بسیاری از جغرافی دانان تحلیلی مدرن مانند هالفورد مکیندر که اعتبار کمی در کوه های اورال به عنوان مرزی بین قاره ها می دیدند.
نقشه سازان در مرز بین دون پایین و سامارا تا قرن نوزدهم همچنان اختلاف داشتند. اطلس سال 1745 که توسط آکادمی روسیه منتشر شد